Geboren verteller

Mijn vader zei vroeger tegen me: “Je bent een geboren verteller.” Toen ik hem vroeg wat hij bedoelde, glimlachte hij geheimzinnig. Jaren lang dacht ik er niet over na. En toen verscheen mijn eerste boek..

In Operatie Geslaagd deelde ik openhartig mijn verhaal over mijn werk als operatieassistent chirurgie in het door oorlog verscheurde Afghanistan. Over hoe combinatie van schokkende dingen en wat dat met mij deed, leidde tot onder andere posttraumatische stressstoornis (PTSS) en depressie. Ik ging in mijn verhaal geen moeilijk of confronterend onderwerp uit de weg.

Mijn boek werd omschreven als ‘hartverscheurend en hoopvol tegelijk.’ Het werd een succes. Doordat Operatie Geslaagd verscheen in een tijd waarin er nog weinig openheid was over mentale problemen, doorbrak het die stilte en daarmee het taboe.

Pas toen dacht ik terug aan de woorden van mijn vader. Het besef dat er een kern van waarheid in kon zitten, kwam toen lezers me vertelden dat mijn verhaal een positief verschil heeft gemaakt in hun leven. Het is magisch om anderen te inspireren en ze kracht en hoop te geven.

Mijn vader had gelijk.. Ik moet verhalen vertellen. Om anderen te helpen.

Typisch Erik

Er was een tijd dat ik helemaal vastliep door posttraumatische stressstoornis (PTSS), depressie en een vernietigd zelfbeeld. Thuis én op het werk.

Typische Erik eigenschappen: onmetelijk groot verantwoordelijkheidsgevoel, grenzeloos empathisch, analytische ras-opportunist en perfectionist tot in de puntjes. Maar ook een resultaatgerichte doener. Dus, de perfecte mix om in de problemen met mezelf te komen.

Als operatieassistent chirurgie raakte ik tijdens mijn werk getraumatiseerd. In plaats van hulp te vragen, heb ik jarenlang gezwegen. Het vrat me op en ik raakte alles kwijt. Vooral mezelf.

Keerpunt

Toen mijn kinderen zes jaar na mijn trauma’s vroegen of ik met ze wilde fietsen, hoorde ik ze niet. Ik was enkel bezig met de horrorfilm die zich keer op keer in mijn hoofd afspeelde. Toen ze het nog eens vroegen, viel ik tegen ze uit. Zomaar.

Ik vluchtte in werk en had nergens anders oog voor. Mijn leven kromp ineen tot er bijna niets meer van over was. Bijna was ik er zelfs niet meer geweest. Dát was de trigger om in actie te komen en niet langer voor mezelf weg te rennen.

Transformatie

Ik heb alles gedaan om PTSS en depressie te overwinnen. Van traumatherapie, EMDR, cognitieve gedragstherapie, medicatie en schrijftherapie tot het verslinden van ontelbare zelfhulpboeken en wetenschappelijke artikelen.

Hierdoor kregen de trauma’s langzaam een plekje in mijn leven. Echter, door een gebrek aan zelfwaardering, zelfzorg en het ontbreken van structuur en houvast kwam ik maar niet verder. Voordat ik het wist zat ik weer in de negatieve spiraal van zelfbeschuldiging.

Ik besloot te beginnen bij de oorsprong van mijn probleem. Daarom onderwierp ik mezelf aan een grondige zelfanalyse. Dat leverde veel inzichten op, waardoor ik dé expert werd op het het gebied van mijn eigen gezondheid. Ik leerde wat mij hielp en wat niet.

Hierdoor kon ik mezelf vanaf de grond opnieuw gaan opbouwen, om zo dus beter in balans te komen en eindelijk tijd en ruimte te krijgen voor de écht belangrijke dingen in het leven.